نگاهي به چشم انداز درب پلاستیکی بطري ها
نياز به سرپوش و درب پلاستیکی بطري با 5 درصد افزايش در سال، چشم انداز اميدواركننده‌اي براي تأمين كنندگان تجهيزات قالب گيري در بر خواهد داشت.
به طور خلاصه، فرآيند قالب گيري تزريقي توليد درب هاي پلاستيكي بطري ها اینگونه است كه دانه هاي بسپارهاي گرمانرم و گرماسخت با ورود به دستگاه بر اثر حرارت ذوب شده و با اعمال فشار توسط ماردان در حال چرخش به مذاب يكنواختي تبديل مي شود كه آماده ورود به حفره هاي تزريق جهت قالب گيري به شكل هاي مختلف است.
پس از پايان مرحله قالب گيري، قالب خنك و سپس باز مي شود. جهت تسريع اين فرآيند در تهيه درپوش و درب بطري‌ها، از قالب‌هايي استفاده مي شود كه چندين حفره داشته باشد، به طوري كه بتوان در هر دقيقه هزاران قطعه را با هم توليد كرد.
در گذشته فرآيند قالب گيري فشاري براي توليد اينگونه قطعات، به خصوص براي توليد نوع خاصي از درب نوشيدني، از جايگاه ويژه اي برخوردار بود.
در اين فرآيند مذاب پلاستيكي اكسترود شده تحت فشار، وارد يك حفره اي با شكل مورد نظر شده و پس از شكل گيري خارج مي شود.
در سالهاي اخير، استفاده از روش قالب گيري تزريقي راه حل بهتري براي رفع محدوديت هاي قالب گيري فشاري براي توليد قطعاتي از جمله در بطري هاي آب، بوده است.
تولید میلیونی روزانه
توليد كنندگان درپوش ها روزانه توليد ميليوني دارند، بنابراين براي توجيه اقتصادي چنين فعاليتي نياز است تا از دستگاههايي استفاده كنند كه كارايي بالا نيز داشته باشد.
همچنين با توجه به اينكه نيازهاي روزمره (مانند استفاده از بسته بندي هاي گندزدايي شده و يا بسته مقوايي هاي سر شيرواني و يا درپوش هاي ورزشي) مدام در حال تغيير و به روز شدن هستند،
نياز است تا اين صنايع بر روي سامانه هاي قالب گيري تزريقي كامل تري سرمايه گذاري كنند تا بتواند متعاقبا پاسخ گوي اين تغيير الگوي جامعه مصرفي در زمينه تغيير روش هاي بسته بندي درب پلاستیکی نيز باشند.
نكته حائز اهميت در اين ميان آن است كه قالب گيري تزريقي درپوش ها ضايعات توليدي چنداني ندارد.
همچنين از ديدگاه پايداري توسعه نيز، براي توليد چنين قطعاتي مي توان از پلاستيك هاي زيست سازگار استفاده كرد و پسماند آنها را مجددا براي توليد بازيابي كرد.
مقرون به صرفه بودن درب پلاستیکی
درپوش هاي پلاستيكي به دليل آسان بودن در طريقه مصرف، مقرون به صرفه بودن، مقاومت در برابر خرد شدن در بازار مصرف جايگاه خوبي دارند.
جنس اين قطعات غالبا پلي پروپيلن است ولي در برخي موارد، HDPE نيز بكار مي رود كه مقرون به صرفه تر هم هست.
از آنجايي كه قيمت مواد اوليه همواره حائز اهميت بوده است، در چند سال اخير در زمينه توليد اينگونه قطعات رويكرد به سمتي سوق كرده است كه بتوان درپوش هايي با ضخامت و وزن كمتر توليد كرد.
از ديدگاه فرآيندي، توليد قطعات با ضخامت كمتر مستلزم فشار اعمالي بالاتر، گردش سريع تر پره ها، سرمايش سريعتر و اصلاح روش پرانش قطعه و محل گلويي است.
